Bewustzijn, toegang, kansen': Creatieve industrieën aangespoord om talent uit de arbeidersklasse aan zich te binden

Op het eerste gezicht wordt de creatieve industrie als progressief en gastvrij beschouwd, maar in werkelijkheid nemen veel organisaties inclusie niet serieus.

Deze passiviteit wordt nog verergerd door systemische barrières die al op school beginnen. In november publiceerde de Sutton Trust grimmige bevindingen waaruit blijkt hoe een gebrek aan sociaaleconomische diversiteit binnen het voortgezet onderwijs de toegang tot creatieve carrières beperkt.

Uit het onderzoek bleek dat meer dan 50% van de studenten die een creatieve opleiding volgen aan Oxford, Cambridge, King's College London en de Universiteit van Bath uit de hogere middenklasse komen. Bovendien werken er vier keer zoveel jongere volwassenen (35 jaar en jonger) uit de middenklasse dan uit de arbeidersklasse in de creatieve industrie.

Deze statistieken kwamen niet als een verrassing voor Stu Outhwaite-Noel. Outhwaite-Noel, oprichter van Creature London en nu Chief Creative Officer bij het nieuw opgerichte bureau Modern Citizens, zet zich al tientallen jaren met passie in voor het gelijktrekken van het speelveld voor ondervertegenwoordigd talent.

Van klasse plafonds en hardnekkige salarisverschillen tot een deprimerend gebrek aan vertegenwoordiging, hij gelooft dat de situatie eerder slechter dan beter wordt.

‍

Het is zakelijk gezien zinvol om deze verschillende breinen en verschillende levens binnen onze sector te brengen.

‍

"Helaas lijkt het er de laatste jaren op - althans van waar ik sta in de reclame-industrie - dat het gebrek aan talent uit de arbeidersklasse dat doorstroomt of de industrie binnenkomt, afneemt," merkt hij op.

Outhwaite-Noel wijst erop dat er een aanname is dat de reclame-industrie progressief en liberaal is, dus het enige wat bureaus hoeven te doen is creatief werk de wereld in slingeren dat ondervertegenwoordigde gemeenschappen aanspreekt en klaar is kees.

"De waarheid is dat dat niet genoeg is. Als het gaat om het invoeren van zaken als het leefbaar loon. Als het aankomt op kijken naar de werkomgeving of de paden voor progressie binnen onze agentschappen, of doodsimpele dingen zoals hoe je tijd vrijmaakt voor mensen voor wie dit vreemde culturen, manieren van werken en taal zijn. Dat soort simpele dingen, daar zijn we niet goed in," stelt hij.

"Uiteindelijk leidt dat ertoe dat mensen - die niet zijn opgeleid in reclameopleidingen over hoe ze zich moeten gedragen, zich moeten kleden, spreken - zich anders voelen."

Voor Outhwaite-Noel zijn bewustzijn, toegang en kansen de drie fundamentele elementen die iemand helpen om door te breken in de creatieve industrie. Toen hij opgroeide in een klein marktstadje in Northumberland, ontdekte hij pas dat adverteren een carrièremogelijkheid was omdat iemand, die toevallig les had gehad van dezelfde kunstleraar, een serie advertenties liet zien tijdens een gesprek met zijn klas. Een daarvan was een campagne van Eric Cantona voor Nike.

"Het was plotseling mijn eurekamoment als 16-jarige, toen ik me realiseerde dat er een industrie was die ideeën omarmde, waarin je OK kon zijn in tekenen en OK in schrijven, maar uiteindelijk als je goede ideeën had, mensen die voor je tot leven zouden brengen," legt hij uit.

Bekijk artikel op Marketing Week